عزادار حقیقی(4)

 وظیفه ما در قبال مصیبت اعظم ثارالله: همان طور که انسان برای تجلی حیات طبیعی به خون نیاز دارد ، برای حیات انسانی و الهی خود نیز به عامل حیات نیازمندست . دین خدا عامل حیات حقیقت انسان است که همین دین خود یک عامل حیات و بقا دارد و آن امام معصوم (ع) است که مظهر خداست .  

امام معصوم (ع) : هم عامل حیات انسانی ما، هم حیات دینی و حیات حقیقی اجتماع است. حذف امام نابودی دین و حقیقت انسان است . بدون آنها خلقت آسمان و زمین پوچ است و بدون آنان زمین اهل خود را فرو میبرد.

در زیارت ناحیه مقدسه آمده : ای حسین با کشتن تو اسلام را کشتند ، یعنی قرآن را ، نماز را ، روزه را ، سنت های الهی را ضایع کردند، چون امام حسین (ع) خود، آیات قرآن است کشتن او ، کشتن و تحریف قرآن است.

 

والوتر الموتور که بعد از ثارا... و ابن ثاره آمده به معنای مصیبت زده و مظلومی که انتقام او گرفته نشده است ؛ مختار انتقام خون بدن او را گرفت

اما مصیبت اعظم ، محرومیت جامعه انسانی  از رهبری و متخصص الهی بوده و با طی سالیان زیاد جامعه هنوز محروم است.

روح و نفخه خدا و خون او ، مظهر او ،  یعنی سیدالشهدا (ع) در وجود همه انسانها جریان دارد ؛ حالا به قول مرحوم دولابی : ((بگرد و در خودت امام حسین را پیدا کن))

انتقام خون حسین ع یعنی بازگرداندن خون خدا در رگهای جامعه و قرار دادن خدا در راس حاکمیت جهانی و انتقام باید همراه امام زمان (ع) و به دست او انجام گیرد. (اللهم عجل لولیک الفرج)

رسول خدا (ص) : یاعلی من و تو پدران امتیم...  در اوقات مقتضی بر پدر و مادرشان رحمت آورند تا ادای حقوقشان نموده باشند،

سپس وظیفه ما در برابر مصیبت عظیم    عزاداری     و   در برابر مصیبت اعظم     انتقام    است ، همراه با منتقم اصلی و آنچه که حضرت در این مرحله از ما می خواهد شرکت در عملیات انتقام است نه صرفا گریه و عزاداری ،

عزادار در مرحله چهارم با دست یافتن به معرفت های بالاتر دارای ((روح انتقام)) از کسانی می شود که غاصبین ((مقام امامت و هدایت )) جامعه هستند و گریه کردن را هر چند وظیفه مهمی می داند ، اما کافی نیست. او در سایه مودتی که پیدا می کند به مقام عضویت در حزب امام حسین (ع) که همان (( حزب ا...)) است نائل می شود ،  از مقام ((محبت)) به مقام (( مودت)) نائل می گردد، ((مودت محبتی است که اثرش در مقام عمل ظاهر باشد)).

رسول خدا (ص) : هیچ بنده ای ایمان به خدا ندارد تا اینکه من محبوب تر از خودش در نزد او باشم و عترت مرا بیشتر از عترت خانواده اش و ذات مرا بیشتر از ذات خودش دوست داشته باشد، بنابراین اگر کسی پدرو مادر طبیعی  و بدنی عزادار ، ظلم و جنایتی ببیند ،  تنها به گریه بسنده نمی کند و تا انتقام نگیرد آرام نمی گیرد.  ((طلب ثار ))

عزاداری در مرحله چهارم وسیله ای برای احیا حفظ ارزشهای مقدس است که اهل بیت (ع) بخاطر آن به شهادت رسیدند. مراسمی عاری از دروغ، تحریف، اختلافات مجلسی که بتواند روح حسینی و سنخیت با وجود مقدس امام حسین (ع) را در عزادار بوجود آورد.

گریه از عمق وجود و جانسوز بودن آن نقش مهمی در بوجود آمدن روح جهاد با دشمنان اهل بیت (ع) و روح انتقام از دشمنان دارد و حکم صیقلی را دارد که لحظه لحظه روح را پاک تر می کند و آن را برای پذیرش دستورات خدا و اهل بیت (ع ) آماده تر و نرم تر می کند.   در اثر این لطافت ، سرعت او در حرکت به سوی هدف خلقتش بیشتر می شود ، مقاومت و سرسختی انسان به اجرای دستورات الهی کمتر شده و سرعت او در طی مسیر بیشتر می شود . گریه هم با تقوا که محلش قلب است کار دارد و هم با فجور  و معصیت ، هم بر فطرت ، هم بر طبیعت، شجاعت ، محبت و مودت کار دارد ؛ او را از یاد بخل و ترس دور می کند و بعد حیوانی او را کم می کند .

گریه همراه با معرفت غیر سوز و غیرت ساز است.

امام حسین (ع) : هر کس به سوی ما آید حداقل یکی از چهار چیز را از دست نمی دهد : اصول عقاید، جهان بینی اسلامی، قوانین اخلاقی، برادری سودمند و همنشینی با علما